Iza Anoreczka- jest to książka o dobrej dziewczynie, która zrobiła wiele, by zapracować sobie na etykietkę "wredniary". Jest nielubiana w liceum, do którego chodzi wraz z grupą uczniów jeszcze z klasy gimnazjalnej. Uparta, ambitna, marzy o zrobieniu kariery w świecie mody. Ma ku temu predyspozycje, ponieważ jest wysoka, bardo szczupła i ładna. Jej ambicje podsyca matka, w sukcesie córki upatrująca szansę i dla siebie. Iza poznaje świat bezwzględnego biznesu. Poznaje, czym jest praca ponad siły, dyscyplina w zachowaniu ostrej diety, czym umiejętność godzenia się na niechciane zaloty mężczyzn, dyktujących warunki w świecie blichtru i reklamy.
Mieszka w komfortowych warunkach, przez jeden tydzień z matką, przez drugi tydzień z ojcem i jego drugą żoną. Zdarzają się sytuacje, kiedy budzi się w nocy i nie wie, gdzie jest. Kreowana na gwiazdę, odsuwana od rówieśników, zarabiająca pieniądze, nawet się nie zorientowała, kiedy stała się manekinem.
Iza, zwana w klasie Anoreczką, zaczyna pisać tradycyjny dziennik w chwili, kiedy nie radzi sobie ani z emocjami, ani z natłokiem obowiązków.
W tej książce opowiedziana jest historia siedemnastolatki, która ma bardzo bogatych, rozwiedzionych rodziców. Jej tata znalazł sobie drugą żonę, która jest bardzo miła dla Izy i zawsze próbuje jej pomóc, niestety ona tego nie dostrzega i uważa macochę za swojego wroga. Matka dziewczyny nie znalazła sobie drugiego męża, i dlatego zajmuje się życiem swojej córki. Iza nikogo nie lubi, ani nikt nie lubi jej. Rówieśnicy nie życzą jej sukcesu i szczęścia, ponieważ była dla nich wredna. Jednakże Iza dostrzega swój problem, że nie ma żadnych przyjaciół i próbuje coś z tym zrobić- stara się być miła dla koleżanek. Jej kolega z klasy Borys odmienił jej życie- stało się ono pełne przyjaciół, z którymi wcześniej nie miała dobrego kontaktu. Jej życie w pracy również się zmieniło- zrozumiała, że żaden mężczyzna bez jej zgody nie może jej poniżać i jej dotykać.
Jest to bardzo ciekawa i dająca dużo do myślenia historia. Bardzo lubię książki tej autorki (Marty Fox), są one przewodnikiem dla nastolatek i uważam, że powinny być w wykazie lektur dla gimnazjalistów, ponieważ uczą nas jakich błędów unikać. Myślę jednak, że nie potrzebnie autorka dodawała bardzo długie opisy zwierząt występujących w tekście- były one mało przyjemne w czytaniu i nudne. Mimo tego, i tak zachęcam Was do czytania tego opowiadania. Zachęcam również do czytania dalszych części tej powieści.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz